“Met die saai het ʼn deel van die saad op die pad geval, en die voëls het gekom en dit opgepik” (Matteus 13:3).

Die gelykenis van die saaier laat dit duidelik blyk dat Jesus sy hele bediening daarop gerig het om sy woorde aanklank en ingang by sy dissipels te laat vind.

Soos saad wat op goeie grond val, moes sy woorde vrug dra. Meer konkreet gestel: Jesus se woorde moes hulle lewe elke dag tot nuwe hoop, blydskap en diensbaarheid bevry en beweeg.

Uit hierdie gelykenis blyk dit egter dat allerlei hindernisse hierdie proses kan dwarsboom. Die eerste is dat mense Jesus se woorde gewoon kan ignoreer. Of hulle kwaadwillig en opsetlik daarteen kan verset. Dit selfs kan afskryf as onbelangrik en van geen waarde nie. Lees Verder>>

“Wie ore het, moet luister!” (Matteus 13:9).

Met die gelykenis van die saaier wou Jesus allereers sy dissipels se onrealistiese verwagting van Hom en hoe Hy God se koninkryk sou laat kom, verander.

Hy herinner hulle dat sy mag dié van ʼn saaier is – iemand wat nie allereers met wapens van geweld of ander magsmiddele lande wil verower of mense wil vernietig nie, maar iemand wat met ʼn brose woord, soos die saad van ʼn saaier, God se beloftes van liefde, vrede en vergifnis in mense se harte wil plant. Lees Verder>>

Hy het hulle baie dinge in gelykenisse vertel en onder andere gesê: “ʼn Saaier het eendag gaan saai” (Matteus 13:2-3).

Die gelykenis van die saaier in Matteus 13 is om verskeie redes een van die troosvolste boodskappe van Jesus in die Bybel.

Dit herinner ons allereers dat die koms en werking van God se koninkryk, die manier waarop God sy unieke mag en heerskappy op aarde vestig, nie in die vorm van ʼn Blitzkrieg gebeur nie. ʼn Blitzkrieg was die manier waarop die Duitsers destyds die wêreld met mag, geweld en vinnige veldslae probeer verower het.

In sekere sin was dit ook waarop die dissipels gehoop het. Dat Jesus as die langverwagte Messias sy opvallende mag en gesag sou gebruik om met één hou die Romeinse heerskappy te vernietig en só jare lange knegskap op te hef. Lees Verder>>

As julle bid, ontvang julle nie, omdat julle verkeerd bid (Jakobus 4:3).

Al herinner die Bybel ons daaraan dat gebed ʼn kragtige instrument kan wees om ʼn samelewing te help verander, is ons ondervinding dikwels presies die teenoorgestelde.

Ons ervaar dat ons gebede – ja, ons smekinge, ons protes en ons aandrang op reg voor God – meestal weinig invloed op die prosesse of gebeure in ons samelewing het.

Hiervoor is daar ook redes. Want – en hieraan herinner die Bybel ons ook – ons kan verkeerd bid. Soos die Fariseërs se gebede kan ook ons gebede ʼn oorvloed leë en skynheilige woorde wees (Matteus 6:7). Meer nog, ons gebede kan bloot ʼn uiting van ons selfsugtige begeertes wees, die soeke na God se goedkeuring vir ons eie eer, invloed en voordeel (Jakobus 4:3). Lees Verder>>

Toon die mag, o God, waarmee U ons gered het, toon u mag, o God (Psalm 68:29).

Die meeste van ons het grootgeword met die gedagte dat gebed hoofsaaklik ʼn streng persoonlike saak is.

Dit wil sê, dit is ʼn oefening waarin jy as individu jou persoonlike behoeftes, skuld en blydskap voor God kan bring. Waarin jy dikwels ook kan pleit vir genade en hulp vir al die krisisse en fases van jou persoonlike lewe.

My professor op kweekskool het dit eenmaal só uitdruk: “Vir die meeste mense is gebed niks meer nie as ʼn versoeklys aan God.” Wat dit natuurlik wel kan wees. Jesus het ons tog nie verniet genooi om ons na ons binnekamer te keer en daar ons hart voor God uit te stort nie (Matteus 6:6). Lees Verder>>

Ek strek my hande uit in gebed na U toe (Psalm 143:6).

Nog iemand wat aangrypend oor God se geheimenisvolle werk in ons lewe – en hoe dit heilsaam op ons bestaan kan inwerk – geskryf het, is die bekende Duitse digter Rainer Maria Rilke.

In ʼn aangrypende gedig (vry vertaal hieronder) vertolk hy treffend sy gewaarwordinge hiervan.

God praat met ons elkeen as sy maaksel,
daarna wandel Hy stil-stil met ons uit die nag.

Dan hoor ons vaagweg hiérdie woorde: Lees Verder>>

“Hoeveel meer is julle nie werd as die voëls nie” (Lukas 12:24).

Dit klink na ʼn fabel en tog is dit waar.

ʼn Vrou vertel dit vir my met groot erns en verwondering. Hoe sy in ʼn tyd van nood gebid het dat God tog ʼn sigbare teken van sy teenwoordigheid en sorg aan haar sal stuur.

En toe gebeur dit … Lees Verder>>

Julle skyn onder hulle soos sterre in die heelal, terwyl julle vashou aan die woord van die lewe (Filippense 2:15-16).

Thomas Keating, die bekende Katolieke skrywer, het eenkeer gesê: Dit is nie soseer wat ons alles doen of uitrig nie, maar wie ons ten diepste ís wat God toelaat om in ons leefwêreld sigbaar te word.

Want wanneer God se teenwoordigheid vanuit ons binneste in en deur ons verskillende vermoëns en optredes na vore kom – of dit nou is terwyl ons in die straat af stap of ʼn koppie tee drink – word die Goddelike lewe in die wêreld uitgestort. Lees Verder>>

Ek sê dit nie omdat ek gebrek ly nie, want ek het geleer om in alle omstandighede tevrede te wees (Filippense 4:11, Direkte Vertaling).

Om genoeg te hê beteken nie noodwendig jy is vergenoeg of tevrede met jou lewe nie.

Die geskiedenis is vol voorbeelde van mense wat alles besit het, maar steeds leeg en eensaam gevoel het. En dan was daar ander mense wat min besit en swaargekry het, maar tog op ʼn wonderlike manier tevrede met hulle lewe was. Lees Verder>>

Verbly julle in die hoop; wees geduldig wanneer julle swaarkry; volhard in gebed (Romeine 12:12, Direkte vertaling).

Dit is nie sonder rede dat Paulus ons daaraan herinner om geduldig te wees wanneer ons swaarkry nie.

Geduld, anders as ongeduld, probeer immers nie onmiddellik redes soek of antwoorde afdwing wanneer die ongeluk ons tref nie. Geduld is die vermoë om te wag totdat die tyd ons leer of, nog beter: totdat God self mettertyd weer sy lig van hoop en nuwe geloof oor ons laat skyn. Lees Verder>>