Here, U sien dwarsdeur my, U ken my (Ps 139:1).

Voor God probeer ons tevergeefs agter ʼn masker wegkruip.

God se almag beteken dat Hy ook alwetend en alomteenwoordig is. Hy sien dwarsdeur ons. Hy ken ons ware self. Ons hele lewensloop is oop en bloot voor Hom: ons sit en staan, ons kom en gaan, ons reisplanne en verblyfplekke, al die paaie waarop ons ons bevind, al die draaie wat ons elke dag maak. Hy weet watter gedagtes ons gaan dink nog voordat hulle by ons opkom. Hy is bewus van die woorde wat ons gaan uitspreek nog voordat ons hulle formuleer. Hy sluit ons in van alle kante, Hy neem ons in besit! Luther het eenmaal gesê: “God is nader aan ons as ons hemp of rok.” Lees Verder>>

Hy wat in die hemel woon, lag hulle uit, die Here spot met hulle (Ps 2:4).

Eendag was daar ʼn magtige koning wat alle godsdiens in sy koninkryk met wortel en tak wou uitroei. Hy wou daarmee probeer “bewys” dat hy die groot koning is, en nie God nie. Toe vaardig hy ʼn bevel uit dat God, op las van die koning, verbied word om enige wonderwerke in daardie land te doen. Dié proklamasie is oral in die koninkryk gehoor. Deur die hele land is dit teen mure, bome en kennisgewingborde opgeplak … Lees Verder>>

Hy [God] het elke mag en gesag ontwapen en hulle in die openbaar vertoon deur hulle as gevangenes in die triomftog van Christus mee te voer (Kol 2:15).

Baie mense dink, dalk onbewustelik, dat die verhouding tussen God en die Bose is soos dié tussen twee toutrekspanne. Soms wen die een span (God), soms die ander span (die Bose), en soms is dié twee ewe sterk.

Wanneer dit goed gaan in die wêreld, wanneer daar minder oorloë, rampe en siektes is, en veral as dit met mense sélf goed gaan, dink hulle God is aan die wenkant. As dit egter sleg gaan en die toekoms donker lyk, sien hulle God as die Een wat aan die kortste end trek. Dit voel vir hulle asof hulle as mense tussenin vasgevang is en heen en weer gepluk word in die wisselende triomf of neerlaag van die onderskeie partye. Hulle word in elk geval in dié kragmeting in hoogspanning gehou. En dikwels word dit ondraaglik. Leer Verder>>

“Ek is die Alfa en die Omega” (Op 22:13).

Wie heers oor die wêreld? Wie bepaal die gang van die geskiedenis? Wie hanteer die wissels vir die spore waarop die trein van die geskiedenis die toekoms tegemoetstorm?

As ʼn mens met ʼn menslike bril na die wêreld kyk, sou jy hieroor maklik kon twyfel: Wie het die mag in die hand wanneer die chaos en die sinloosheid dag vir dag om ons toeneem? Wie beheer die motorongeluk waardeur ʼn hegte huisgesin uitmekaargeskeur word? Wie is eintlik in beheer wanneer mense die aarde aftakel? Wanneer ruolie in die oseane van die wêreld gestort word en robbe en meeue, krewe en krappe in die olieslik na asem en lewe moet snak? Wanneer kernreaktors hulle dodelike gasse oor kontinente uitspoeg? Wanneer goedbedoelde vredespogings in bloed versmoor? Lees Verder>>

Ek het gesien daar staan ʼn troon in die hemel (Op 4:2).

Die staatsekretaris van Oliver Cromwell was eenkeer op ʼn belangrike seereis en kon een nag nie slaap nie. Hy het ʼn voorgevoel gehad dat iets verskrikliks tydens dié reis sou gebeur. Hy maak toe een van die amptenare wakker om sy vrees met hom te deel. As antwoord vra die amptenaar of hy vir die staatsekretaris drie vrae kan vra. “Seker,” antwoord die sekretaris.

“Eerstens, het God regeer voor ons gebore is?” Lees Verder>>

Is daar miskien ʼn kind wat nie deur sy vader getug word nie? (Heb 12:7).

Dirk Opperman se bekende digbundel Engel uit die klip kry sy titel van die antwoord wat ʼn beroemde beeldhouer eendag gegee het toe daar aan hom gevra is hoe hy dit regkry om sulke pragtige beelde uit vormlose, dooie marmer­blokke te skep.

“Ek benader elke blok met die vaste geloof dat daar ʼn engel binne-in is wat deur my bevry moet word,” was sy antwoord. Lees Verder>>

Kyk watter groot liefde die Vader aan ons bewys het: Hy noem ons kinders van God, en ons is dit ook (1 Joh 3:1).

Toe hy nog ʼn kind was, so vertel die Duitse teoloog Walter Luthi, het hy altyd middae saam met die buurkinders in die straat voor hulle huise gespeel.

Elke middag teen sonsondergang het die kinders onrustig begin raak en kort-kort straatop geloer. Een van die seuns het gewoonlik by die bopunt van die straat stelling ingeneem. As hy hulle pa sien aankom het, het hy waarskuwend geroep: “Vader kom!”

Dan het die kinders soos hoendertjies voor die aanval van ʼn roofvoël uitmekaargespat. Want nie een van hulle wou deur dié vader gesien, aangespreek of veral aangeraak word nie. Lees Verder>>

“Julle Vader weet wat julle nodig het, nog voordat julle dit van Hom vra” (Matt 6:8).

In die ou dae het ʼn skip een stormagtige nag langs ʼn onherbergsame kusstrook op die rotse geloop. Al die passasiers en bemanning het verdrink. Al die slagoffers se familie is in kennis gestel. Die lyke wat uitgespoel het, is een vir een deur geliefdes opgeëis om in hulle tuisdorpe begrawe te word.

Almal behalwe dié van ʼn babadogtertjie. Niemand het haar liggaampie kom haal nie. Niemand het geweet wie haar ouers was, hoe oud sy was of wat haar adres was nie. Die passasierslys het nie haar naam bevat nie. Ná ʼn paar dae is die dogtertjie op ʼn plek naby die ramptoneel begrawe. Op haar grafsteen was net drie woorde: Die Vader weet … Lees Verder>>

Julle het die Gees ontvang wat julle tot kinders van God maak en wat ons tot God laat roep: “Abba!” Dit beteken Vader (Rom 8:15).

God is groot. God is nie ʼn mens nie. Hy is in die hemel en ons op die aarde. Die Bybel noem Hom ʼn verterende vuur (Heb 12:29). Ons mag nooit met Hom familiêr probeer raak nie. En tog is ons familie!

Dit is die oorstelpende wat Jesus ons kom leer het: Ons mag ons God as “Vader” aanspreek. Ons mag sê: “Ons Vader wat in die hemel is …” (Matt 6:9). Want God is na sy wese Vader. Dit is die eerste waarheid wat die Apostoliese Geloofsbelydenis oor Hom bely. Dit is opmerklik dat daar in hierdie belydenis tussen die woord “God” en “Vader” geen komma is nie. Dit vloei aaneen. Dit wil benadruk: God is Vader! Lees Verder>>